Ik weet het, ik ben te laat met de aankondiging 🙂 Maar ik sta – zelfs na het tweede boek – nog altijd te kijken hoeveel werk er bij zo’n boeklancering komt kijken. Na het schrijven, de verschillende redactierondes, het kiezen van de cover, de cover reveal en het teasen denk je dat je het eindelijk gehad hebt. Maar dan begint het pas. Doe ik wel of niet een live boekvoorstelling of zal ik het toch maar weer op Facebook doen. Vanaf vandaag beginnen de recensies te verschijnen en dat tot en met 9 oktober. Die mensen doen hun best om jouw boek te lezen en er een leuke recensie bij te schrijven dus het minste wat je kan doen is ze lezen en een leuke commentaar achterlaten. En ja, dat moet opgevolgd worden. De regels rond wat mag en wat niet mag flipperen constant tussen lockdown en vrijheid/blijheid. Je schrijft je in voor allerlei evenementen maar je weet niet of ze doorgaan. Je wordt gevraagd om te signeren maar je weet niet of men op het laatste moment toch beslist om het niet door te laten gaan. Maar je moet alles wel voorzien want eens gaat deze miserie toch gedaan zijn en kunnen we weer onder de mensen komen.
Begrijp me niet verkeerd, ik doe dat allemaal met heel veel liefde en plezier want ik ben superblij dat mijn boeken eindelijk een uitgever EN een publiek gevonden hebben. Er is toch geen groter doel voor een schrijver om gepubliceerd te worden? Toch? Mijn planning voor het najaar geraakt aardig vol en dat is fijn. Ik weet alleen dat ik voor 2022 een grotere agenda zal moeten kopen want mijn “week-op-één-pagina” is daar echt te klein voor 🙂
Moederdag – net als vaderdag trouwens – is altijd weer een verwarde tijd voor kinderkroosten ten lande. Wanneer was het ook alweer en is het de Antwerpse of de nationale moederdag? Voor onze noorderburen vereist dat misschien enige uitleg.
Daar waar de officiële moederdag in Nederland en België gevierd wordt op de tweede zondag van mei, viert men al zo lang ik het me kan herinneren (en eigenlijk officiëel sinds 1913) in Antwerpen moederdag in augustus, de 15de om precies te zijn. Maar waar komt dit feest eigenlijk vandaan?
Het vereren van moeders gaat terug tot het oude Griekenland, en waarschijnlijk zelfs vroeger dan dat. Toen onze voorouders zich omschoolden van rondtrekkende stammen tot meer sedentaire gemeenschappen, werden vrouwen en moeders zeer belangrijk. Terwijl de mannen zorgen voor de jacht, de visvangst en de bescherming van de buurt, waren de vrouwen verantwoordelijk voor het dagelijkse runnen van de stam. Er ontstond een matriarchale samenleving. Zeer vaak vindt men nog bij opgravingen beeldjes ter verering van de moeder.
De moderne traditie van moederdag is echter veel recenter. In het oude Griekenland kende men de ceremonie van Cybele of Rhea, de Moeder der Goden en zij werd gevierd op de ides van maart (voor wie geen latijn kent, de 15de maart). Voor alle duidelijkheid, de film met George Clooney heeft niets te maken met moederdag 🙂
Moederdag wordt niet overal op dezelfde dag gevierd. In het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld viert men de moeders op de vierde zondag van de Vasten. Maar hoe zit het dan met Antwerpen, waar men nog steeds vasthoudt aan hun 15de augustus? Wel, in 1913 introduceerde de liberale schepen (wethouder voor de Nederlandse vrienden) Frans Van Kuyck een moederdag op de feestdag van Maria, die al sinds 1124 de patrones of beschermvrouwe van de stad was. Die dag ging er ook een grote Mariaprocessie uit. Met die dag speciaal voor moeders wilde de schepen de familiale waarden in ere herstellen door de moeder centraal te stellen. Het was dan ook aan de vaders en de kinderen om hun beste creatieve vermogens boven te halen om allerlei verrassingen voor moeder-de-vrouw in elkaar te knutselen. En hoewel die 15de augustus vooral een Antwerpse aangelegenheid was werd het gebruik later uitgebreid tot heel het bisdom Antwerpen.
Zo, nu weet u wanneer u uw moeder in de watten moet leggen. En wil u zeker zijn dat u de juiste dag beet hebt? Vier dan toch twee keer per jaar moederdag! Maar eerlijk is eerlijk, doe dan hetzelfde voor Vaderdag in april en in juni. 🙂
… zeker op schrijfgebied. De eerste mooie dagen zijn een feit. Op 30 maart schreef ik voor de eerste keer weer op mijn terras, hoe heerlijk inspirerend kunnen tuingeluiden toch zijn! In de haag zag een vogel die zijn hooglied oefende voor de ongetwijfeld vele zomerdagen die nog zullen volgen. Hij begeleidde het tikken van mijn vingers op het toetsenbord terwijl ze paragraaf na paragraaf aan elkaar regen. 3.500 woorden schreef ik op die eerste dag en zo komt “Drakenbloed” weer een stapje dichter bij voltooiing.
En rond boek drie is er nog meer goed nieuws. Hij komt pas uit in het voorjaar van 2022 maar het werk vlot zo goed, dat we al nadenken over een coverontwerp. Dat wordt geen gemakkelijke opgave, het moet een beetje in de stijl van de vorige twee (Ravenburcht en Wolvenhart) zijn, maar het moet toch duidelijk de sfeer en de lokatie van het boek weergeven. Gelukkig heb ik mensen die met me meedenken en ik heb er alle vertrouwen in dat het weer een knaller van een cover wordt.
Ik schreef me in maart ook in voor NaNoWriMo in april. Omdat ik twee weken verlof heb, dacht ik dat 50.000 woorden op een maand wel haalbaar was. Gelukkig hoopt een schare fans met mij mee, want dat zou willen zeggen dat “Drakenbloed” begin mei klaar is voor een eerste lezing. En omdat ik iemand ben die graag heeft dat alles ruim op tijd klaar is, ga ik dan een gelukkige auteur zijn.
Rond “Wolvenhart” is er ook nieuws. De cover werd goed onthaald, de tekst voor de achterflap is geschreven en hij is voor de laatste keer naar eindredactie gegaan. Ik verwacht hem nog één keer terug en dan kan hij naar de drukker. Want op 28 augustus moet hij in de winkels liggen. Trouwens, als Corona een beetje wil meewerken heb ik iets heel speciaals bedacht. Hou in ieder geval mijn sociale media en deze blog in het oog.
Oh ja, en hou je van gratis kortverhalen? Kijk dan vanaf vandaag op de website van mijn uitgever (http://hamleybooks.be) en surf daar naar boeken – gratis boeken. Want dan komen onze paasverhalen online. 5 collega’s en ikzelf schreven een paasverhaal, elk in onze eigen stijl. Elke dag wordt er één gereleased en je kan ze allemaal downloaden. En heb je daarna nog zin om te lezen, onze kerst- en halloweenverhalen zijn ook nog gratis te downloaden, net als enkele eerdere kortverhalen.
2020 was een annus horribilis, dat hoeft geen betoog. Heel veel mensen hebben gemaakte plannen moeten opbergen, vakanties moeten annuleren en sommige collega-auteurs zagen hun boekpresentaties verlaat of geannuleerd. Bij Uitgeverij Hamley Books doen we daar niet aan mee, ik denk dat er in het coronajaar 2020 nog nooit zoveel geschreven en uitgegeven is. Naast onze geplande boeken schreven we kortverhalen, blogs en allerhande andere dingen. Sommigen schreven een bijdrage aan een verhalenbundel, nog anderen maakten een uitstapje naar een ander genre. En ik was één van hen.
Zo heb ik trouwens ontdekt dat Cozy Mysteries en Feelgood me wel liggen, iets wat ik nooit gedacht had. Ik heb het de afgelopen twintig jaar nauwelijks gelezen, op een kort verhaal na maar ik beleef echt heel veel plezier aan het schrijven over fijne zaken, zoete zaken, knuffelzaken, alles wat je een warm en zalig gevoel geeft. Mijn allereerste stapjes in het genre bracht een novelle voort, die kan je op de site van de uitgeverij terugvinden als “De Ongenode Gast“. Het verhaal houdt het midden tussen amateur-detective, feelgood en mystery. Daarna ben ik een andere weg ingeslagen en bedacht ik een leuke coffeeshop (nee, geen wietplanten achter de toonbank) waar je ook gezellig een boek kon lenen bij het nuttigen van een kopje uitzonderlijke koffie en een gebakje. Jasmijn, Thomas en Maris beleefden in “Het Rode Kopje” een spannend kerstavontuur en met Pasen verschijnt hun tweede verhaal “Paashaas vermist”. Met Halloween verscheen er ook een los cozy mystery verhaal over een kat en een pompoen in “Pompoen met Verrassing“.
Cozy Mysteries
Cozy Mysteries zijn geen nieuw fenomeen. Agatha Christie, die gewoonlijk de koningin van het detectiveverhaal wordt genoemd, was eigenlijk al bezig met cozy mysteries. Haar Miss Marple-verhalen gingen gewoon over een ouder dametje in een slaperig provinciestadje dat door middel van alledaagse dingen in haar omgeving een probleem wist op te lossen. Vaak waren het moorden, maar ook verdwenen juwelen of andere rare zaken zocht ze uit. En ik denk dat haar fans na elk verhaal er een goed gevoel aan overhielden. Haar latere figuren zoals Hercules Poirot, Tommy en Tuppence Beresford, schrijfster Ariadne Oliver waren veel minder cozy en meer detective.
De laatste jaren (misschien zelfs tientallen jaren) zijn de cozy mysteries aan een opgang bezig, vooral in de angelsaksische wereld. Auteurs als Kathy Aarons (Chocolate Covered Mysteries), Kristi Abbott (the popcorn shop mysteries), Peter Abrahams (Chet and Bernie Mysteries over een hond), Katherine Hayton, Laura Childs, Amanda Cooper en nog zoveel anderen met Tea Shop Mysteries en nog heel veel anderen hebben een heel groot en trouw lezerspubliek. De verhalen zijn meestal niet zo heel lang en hebben zowel een spannend als feelgood element. Ik las zelf ooit een reeks over een teashop in Charleston (auteur Laura Childs) en daar vond ik mijn inspiratie voor Cooks ’n Books, de coffeeshop die een centrale plaats inneemt in twee van mijn korte verhalen. En uiteraard heb ik alle afleveringen van “Murder She Wrotes” gezien. Maar toen ik een beetje research ging doen naar waar die verhalen zich afspeelden, kwam ik telkens terecht in leuke winkeltjes of kleine hotelletjes. En echt, daar zijn al zoveel verhalen over geschreven dat ik dacht: “Ik moet iets originelers bedenken.”
Een nieuwe weg
Iets origineels bedenken was niet eenvoudig. Alle leuke dingen bleken al meermaals gebruikt in verhalen, boeken en reeksen. Het heeft me een paar slapeloze nachten gekost, maar ik denk dat ik op de goede weg ben. Ik heb voor mijn job erg veel gereisd en heb jaren enorm veel tijd versleten op luchthavens, wachtend op mijn vlucht of tijdens een lay-over. Ik heb op die manier ook heel veel leuke steden mogen ontdekken dus ik dacht, waarom probeer ik niet eens iets te schrijven vanuit het standpunt van zo’n beroepsreiziger? Het duurde niet lang of de radertjes in mijn hoofd begonnen te draaien. Ga ik genoeg stof vinden voor mijn cozy’s? Gebeuren er genoeg mysterieuze dingen op luchthavens? Gaat het wel interessant zijn voor de lezer? Wie beleeft die avonturen? Zal ik telkens hetzelfde personage nemen of laat ik een divers publiek aan reizigers de revue passeren? Eigenlijk is zo’n luchthaven een leefgemeenschap op zich waar liefdes, verdriet, verlies en herwonnen vriendschappen zich afspelen, maar waar ook wel mysterieuze dingen gebeuren dus ik ging aan de slag en schreef een paar ideeën op in mijn nieuwe digitale notaboek, die ik voor mijn verjaardag kreeg (tip: suuuuuuuperhandig, maar een tikkeltje duur!)
Ik ben er nog niet helemaal uit, dit is pas het begin van de nieuwe weg die ik wil inslaan. Het eerste verhaal zit al min of meer in mijn hoofd en gaat over Hannah Scott die voor de zoveelste keer een paar uur zoek moet maken op een luchthaven. Wat ze daar beleeft? Daarvoor moeten jullie nog even wachten maar het komt eraan.
Ik zal de eerste niet zijn… en ook de laatste niet die op deze dag, 31 december 2020 een stukje schrijf over het afgelopen jaar. We moeten er niet flauw over doen, het was een jaar als geen ander. Voor velen was het een echt k*tjaar, om het nieuwe lievelingswoord van Hans van Aken te gebruiken (ok, daar was het k*tref maar je begrijpt wat ik bedoel). Voor anderen was het zo slecht nog niet. Het bracht soms nieuwe kansen en opportuniteiten want ja, ook dat was 2020.
Ik woon in een klein dorp, twee straten en een kerk groot en hier heerst nog echt een dorpsmentaliteit. Toen in maart de wereld veranderde van een ongekende mogelijkheden naar bubbels, dacht iedereen dat het maar voor even zou zijn. We zouden dit varkentje wel es even wassen en tegen de zomer konden we allemaal eens goed lachen met mondmaskers en anderhalve meters. In ons dorp gaven de scouts het goede voorbeeld, ze stelden hun nieuwe lokalen open voor naaisters die mondmaskers wilden maken. Want hoewel ze verplicht werden kon men ze nergens krijgen. Iedereen die tijd en een naaimachine had, begon maskers in alle mogelijke kleuren en formaten te maken.
De Berenactie werd hier ook zeer goed opgevolgd. Overal zag je beren aan de ramen staan, de kinderen gingen met plezier wandelen om de beren te groeten. Wat ook opvallend was is hoe velen hier solidair waren met de horeca die moest sluiten. Ik denk dat er nog nooit zoveel mensen gebruik maakten van een traiteur op een doordeweekse dag.
Voor mijzelf was 2020 een prachtjaar, en ik besef zeer goed dat het heel egoïstisch klinkt. Maar in 2020 kon ik dankzij Uitgeverij Hamley Books mijn grote droom waarmaken: mijn eigen boek uitgeven via een reguliere uitgeverij. Ravenburcht werd zeer goed onthaald en kreeg lovende kritieken, het zette me aan om verder te schrijven, meer te schrijven en om ook andere dingen te schrijven. Ook op werkvlak had ik niet te klagen. Het bedrijf waarvoor ik halftijds als consultant aan de slag ben heeft niet moeten inbinden. Het enige wat ik wel miste was het contact met de collega’s, maar daarvoor hadden we de regelmatige “teams” meetings. Ik heb ook het grote geluk gehad dat binnen mijn vrienden- en familiekring niemand zwaar getroffen werd door het virus, ik ben dus bevoorrecht en dat besef ik heel goed.
Het ziet er naar uit dat 2021 een kanteljaar zal worden. Tot met Pasen zullen we nog goed moeten oppassen want het beestje is nog niet verslagen. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat we de veldslag zullen winnen en dat we tegen de helft van het jaar weer min of meer kunnen overgaan naar een normale samenleving. Of het helemaal wordt zoals vroeger betwijfel ik. Mensen hebben namelijk andere manieren gevonden om iets te doen. Thuiswerken bijvoorbeeld wordt nu niet meer stiefmoederlijk behandeld. Thuisscholing zal weer verdwijnen, maar misschien dat het wel een oplossing is voor kinderen die langdurig ziek zijn. En we zullen ook geleerd hebben dat we hier in het Westen niet immuun zijn voor gekke beestjes die we tot nu toe alleen toeschreven aan Afrika of Azië.
Ik kijk vol vertrouwen uit naar 2021 en ben vast van plan om er een schitterend jaar van te maken. Er komt sowieso al een nieuw boek aan in augustus en misschien schrijf ik nog een paar kortverhaaltjes die jullie gratis kunnen downloaden en lezen.
Jullie hebben met Halloween al een gratis verhaal gekregen over een pompoen met een verrassing. Met Kerst doen we er nog een schepje bovenop. Op Zondag 13 december komt mijn nieuwe kortverhaal online, hoewel het dit keer bijna een novelle is geworden. Het wordt weer een cozy mystery, dit keer speelt het zich af in de kerstperiode.
Cozy mysteries zijn hier bij ons niet zo bekend, maar in de UK en de US is het een echt genre geworden. Agatha Christie was waarschijnlijk de eerste auteur die zich aan het genre waagde en had daarmee een daverend succes. Gaandeweg werd haar Miss Marple een authoriteit en verdween het eigenlijke cozy-mystery aspect maar ze zorgde er wel voor dat er in dat genre nog heel veel grote dames en heren voor navolging zorgden.
Een Cozy Mystery is dus een verhaal over hoe een misdaad (het hoeft zelfs geen moord te zijn) het leven van gewone mensen kan beïnvloeden. Want ook mensen die met een misdaad te maken krijgen gaan nadenken over het hoe en wat van het gebeuren. Ze stellen zich vragen, gaan theorieën opwerpen en proberen een oplossing te vinden voor het probleem dat zich voor hun voeten heeft afgespeeld. Gewoonlijk is er een min of meer toeschietelijke, zij het wat stugge politie ambtenaar bij betrokken als tegenstelling tot het vaak wat wollige denken van de man-in-de-straat maar het eindresultaat is altijd een verhaal dat je met genoegen leest. Het zijn zeker geen literaire hoogstandjes, maar veeleer verhalen of boeken die je op het einde met een glimlach op je lippen sluit.
Dit is mijn derde cozy mystery. Het eerste was uiteraard ‘De Ongenode Gast‘, het tweede was ‘Pompoen met Verrassing‘ en nu vervoegt ‘Het Rode Kopje’ de reeks. Je kan ze uiteraard allemaal op mijn website vinden, maar als je meer gratis kortverhalen wil lezen, kijk dan ook eens op de site van Uitgeverij Hamley Books, daar staan ook de kerstverhalen (en de halloweenverhalen) van mijn collega’s.
Zoals jullie weten is er dit jaar geen boekenbeurs. Geen hallen vol boeken, geen signeersessies met je favoriete auteur, geen gezellig bijpraten bij een kop koffie, geen voorleessessies en andere workshops. Niets, alleen maar lege hallen in de Antwerp Expo.
Of toch niet? Boek.be en VRT toverden samen een boekenmarathon uit hun lange mouwen. Gedurende de 11 dagen dat men normaal van heinde en ver de hallen 1 tot en met 4 bevolkt, zou Tom De Cock zo’n 300 auteurs uit binnen- en buitenland interviewen. Een haast onmogelijke klus, ware het niet dat Tom hiermee niet aan zijn proefstuk toe is.
Mijn verbazing was dan ook groot toen ik telefoon kreeg. Of ik geïnterviewd wilde worden door Tom en of ik wilde praten over mijn eerste jeugdthriller “Ravenburcht”. Natuurlijk zei ik Ja! Dus op 9 november tijdens de dag van het jeugdboek trok ik met collega en uitgever Sandra naar Antwerpen. Het is met geen pen te beschrijven hoe raar het aanvoelt om in die grote lege hallen te staan, met juist maar een bureau, twee stoelen en een stapel boeken als decor. En dat terwijl je in je hoofd toch nog steeds die rijen vol schappen en tafels met auteurs hebt. Ik heb het altijd te warm als ik de boekenbeurs bezoek, die maandag had ik het koud.
Echt ongelofelijk veel bewondering voor Tom De Cock die je op je gemak stelt, de juiste vragen stelt en er echt een ongelofelijk gezellig kwartiertje van maakte. Hoewel deze boekenmarathon een noodoplossing was denk ik dat ze voor de echte liefhebber meer heeft betekend dan een normale boekenbeurs waar je over de koppen loopt en vaak niet tot bij de auteur geraakt. Hoe dan ook hebben wij, auteurs de kans gekregen om voor heel kijkend Vlaanderen en Nederland ons boek voor te stellen. Hoe vaak krijg je daartoe de kans?
De interviews en gesprekken zijn nog tot 2025 te bekijken op de website van vrt.nu en die van mij via deze link
Of ik het zag zitten om door Tom De Cock geïnterviewd te worden in het kader van de alternatieve boekenbeurs. Ik riep ‘ja’ voor nog voor ik heel de zin gehoord had. Uiteraard, want wie wil zo’n gelegenheid aan zich voorbij zien gaan! We spraken af dat ik op 9 november om kwart na drie aan de beurt zou zijn en met een hart dat bijna in mijn maag zat van opwinding sloten we af.
Maar één ding had ik mij niet gerealiseerd, namelijk dat ik op 26 oktober geopereerd wordt aan mijn rechterschouder en dan voor zes weken in een brace zit.
Ik moest dus zorgen voor een chauffeur want zelf rijden kan ik niet. En het zou ook wel een bijzonder interview worden, want normaal gesticuleer ik altijd tijdens een gesprek maar dat zou nu dus een éénarmige conversatie worden. Maar ja, zo zien de lezers dat auteurs ook maar mensen zijn en dat daar af en toe iets aan gerepareerd moet worden.
Terwijl ik dit schrijf realiseer ik mij dat er dit jaar 300 auteurs uit binnen- en buitenland worden geïnterviewd. En dat ‘lil’ ol’ me’ één van hen is, dat gevoel is met geen pen te beschrijven. Ikke, beginnend auteurke van een jeugdboek zit daar tussen de groten der aarde van de hedendaagse literatuur, u zal dus wel snappen dat mijn jaar niet meer stuk kan 🙂
Hmmm, mysterieuze titel, nietwaar? TOTT is een afkorting voor Tools Of The Trade of gereedschappen die je nodig hebt om je job te doen. Ook auteurs hebben deze gereedschappen nodig. Sommigen zweren bij pen en papier, anderen gebruiken alles wat het internet hen kan bieden aan hulpmiddelen om een zo goed mogelijk verhaal tot bij de uitgeverij te krijgen.
Ik kan me uiteraard alleen maar baseren op mijn eigen schrijfmethodes en die van sommige van mijn collega-auteurs, maar we noteren wat af voor voor- en tijdens het schrijven. Daarom leek het me interessant om eens een oplijsting te maken van alle mogelijkheden die er zijn.
Schriftjes
Het goeie ouwe schriftjessysteem is nog altijd prima. Zelfs als je heel erg digi-savy bent (dus liefst alles met de computer, tablet of phone doet), dan nog hebben de meesten van ons wel ergens een schriftje rondslingeren om notities in te maken. Al was het maar om indrukken, namen of wat dan ook op te schrijven als je onderweg bent. Sommigen zweren bij schriftjes met een slappe kaft omdat je die makkelijk in de hand kan houden. Anderen vinden een harde kaft weer beter. Ikzelf gebruik liefst die met een harde kaft, omdat ik er dan mooi een label op kan doen zodat ik later nog weet waarover het gaat. Ook handig om later iets terug te vinden.
Notability
Notability is een app voor iphone en ipad en vervangt het schriftje. Het is een digitaal schriftje, zeg maar. Als je een apple pen (of andere compatibele pen) hebt, kan je deze app prima gebruiken om aantekeningen te maken. Het grote voordeel vind ik zelf is dat al je aantekeningen bij elkaar blijven. Het is me al meermaals overkomen dat ik snel wat notities in een schriftje neerschreef en achteraf niet meer wist in welk schriftje ik het nu ook weer gedeponeerd had.
Notability is niet gratis en mijns inziens loont het ook alleen maar de moeite als je al een ipad met pen hebt EN als je echt graag wil schrijven en niet typen. (zoals ik dus).
Evernote wordt door heel veel mensen gebruikt, niet alleen door auteurs maar ook door studenten of door iedereen die een tool zoekt om informatie te bewaren en op een handige manier te ordenen. Het voordeel van Evernote is dat je het zowel via een browser als via een app (zowel mobiel als desktop) kan gebruiken. Het synchroniseert ook onmiddellijk naar al deze platformen.
Evernote komt in twee smaken: De gratis smaak, waarbij je wat minder mogelijkheden hebt maar die over het algemeen voor het gros van de gebruikers voldoen. Of een betalende versie. Het verschil zit em vooral in de toeters en bellen, zoals samenwerken op één document, delen, etc. Er zit ook een gratis chrome extensie bij die je toelaat om pagina’s of stukken te snippen en onmiddellijk in Evernote te bewaren.
Platform: Windows/Mac/Linux/iOS/Android/Web Sterren: 4,8/5 Prijs: Gratis – 6,99 euro/maand voor premium – Business kost 13,99 per gebruiker/maand Website: https://evernote.com
OneNote
Als je een Microsoft Office licentie hebt is de kans groot dat je OneNote al op je computer hebt staan. Het is de notitie app van Microsoft en is best goed. Volgens mij kan je het ook zonder Office installeren maar bij de meeste nieuwe installaties zit het al bij inbegrepen. Het is even wennen aan de tabs en subtabs, maar eens je ermee aan de slag bent is het een handige tool
Platform:Windows/Mac/Linux/iOS/Android/Web Sterren: 4,0/5 Prijs: Gratis of onderdeel van de Office 365 suite Website: https://www.onenote.com/Download
Simplenote
Eenvoudig broertje (of zusje) van Evernote. Het werkt op alle populaire platforms en heeft een minimalistisch design maar het doet wat het moet, namelijk notities bijhouden. Het nadeel is dat je bijvoorbeeld geen afbeeldingen kan opslaan dus text only.
Dropbox kon uiteraard niet achter blijven en heeft sinds kort ook zijn eigen app om notities in zijn cloud op te slagen. Het voordeel is dat je onmiddellijk vanuit Dropbox door middel van rechterklik een word document of een excel kan aanmaken. Verder heeft het een aantal templates voor meeting minutes, planning etc, en het is gratis wat altijd een meevaller is.
We hebben hier hier dan over de software suites die perfect gebruikt kunnen worden om je notities in onder te brengen. Ik lijst ze hier graag even voor u op. Alle onderstaande suites zijn gratis (of hebben een gratis versie). Alle onderstaande alternatieven werken via je browser (dus in de cloud, wat handig is want je kan er overal bij)
Google Docs
Google docs komt gratis mee als je een gmail account aanmaakt. Het heeft een goede mappenstructuur en je kan documenten maken in docs, spreadsheet, presentaties of formulieren.
Net als google docs maar dan van Microsoft. Via live.office.com heb je de beschikking over een afgeslankte versie van Word, Excel, Powerpoint en zo meer.
Daar waar tools zoals Pages, Keynotes en Numbers vroeger alleen beschikbaar waren voor mac-gebruikers, kan je nu ook gratis gebruik maken van deze tools via icloud.com. Je kan een apple ID aanvragen van gelijk welk email adres en je krijgt er heel de suite gratis bij. Het is even wennen aan de andere manier van werken maar Pages levert grafisch supermooie teksten af.
Naast de schriftjes, de desktop- en mobiele apps heb je ook nog de hybriden. Het voordeel is dat je alle vrijheid hebt op het papier, maar dat je toch online de beschikking hebt over je notities.
reMarkable
reMarkable is een high-end alternatief voor digitale apps. Het is een superdunne tablet die uitermate geschikt is om op te schrijven en te tekenen. Met zijn speciale techniek zorgt hij voor een zeer nauwkeurig geschrift of tekening. Handschrift kan hij – mits een beetje duidelijk schrijven – omzetten in getypte tekst en je kan alles opslaan op je laptop of computer. Hij is ook prima geschikt om documenten te annoteren of redigeren en zelfs om PDF ebooks op te lezen, maar hij is niet goedkoop. Versie 1 kost 349 euro en de nieuwe (in pre-order) kost momenteel 399 maar is na de lancering waarschijnlijk duurder.
Er zijn nu ook tal van herschrijfbare schriftjes. Een soort van whiteboard in papiervorm waar je met afwasbare stiftjes op schrijft. Ik zet ze hieronder even op een rijtje:
Correctbooks: de goedkoopste van de drie maar werkt perfect. Enige nadeel is dat er wel een mobile app voor bestaat maar dat je die niet kan opslaan in de cloud. Correctbooks komt met een aantal standaard pagina’s maar je kan altijd extra pagina’s met templates bijkomen (voor menu’s of weekplanning, etc….) https://www.correctbook.nl – vanaf 14,95 euro
Greenbooks: Een vegan alternatief, je kan zelf je schrift samenstellen uit een hele reeks verschillende templates. Gemaakt uit gerecycleerd materiaal. De mobile app heet Greenstory. https://nl.ourgreenstory.com/greenbook/ – vanaf 25 euro.
Bambooks: De kaft is van bamboo gemaakt en je hebt verschillende templates. Hier is ook een mobile app bij. http://www.bambook.org – vanaf 24,95 euro.
Heb je zelf nog een andere manier om notities bij te houden en wil je die graag delen? Laat het maar weten, dan brei ik aan dit artikel nog een edit.
Het is misschien moeilijk te geloven, maar niet elke schrijver heeft dezelfde manier om een boek uit zijn brein te persen. Boek, verhaal, blog, maakt niet uit.
Organisch
Er zijn mensen die organisch schrijven. Die beginnen met een idee en die zien wel waar hun idee hen brengt. Ze maken het verhaal dus “as they go” of terwijl ze het schrijven. Dit is trouwens de manier waarop ik blogs en verhalen schrijf. Uiteindelijk zijn dat kleine stukjes en daarbij weet je wel ongeveer hoe je van begin tot einde geraakt. Het langste dat ik op deze manier schreef was een novelle (De Ongenode Gast). Ik begon met een beeld, een oudere dame staat ’s ochtends voor het raam van haar woonkamer en kijkt naar haar tuin. En daar ziet ze iets wat haar doet verstijven. Meer wist ik niet. Wie was die vrouw, waarom stond ze daar, waarom lag er iets tussen haar bloemen? Totaal geen idee. Elke keer als ik verder schreef moest ik het volgende stukje van de puzzel bedenken, en dat was eigenlijk best leuk. Alleen, aan het einde en bij het herlezen bleek dat ik op sommige stukken totaal de mist was ingegaan. Verkeerde naam, verkeerd beroep, verkeerd personage op de verkeerde plaats….. niks voor mij dus.
Planmatig
En dan heb je de planmatige schrijvers en daar reken ik mezelf zeker wel toe. Voor blogs en verhalen beperkt dat plannen zich tot inplannen in de agenda, onderwerpen zoeken en verdelen. Maar bij een boek of lang verhaal plan ik eerst het hele verhaal. Hoe doe ik dat?
Eerst schrijf ik in een paar regels op waarover het gaat. Bijvoorbeeld: In een hotel zijn vier moorden gepleegd, de uitbaatster vraagt haar vriendin om een onderzoek in te stellen. Dat wordt niet in dank afgenomen door de dorpsbewoners en al snel valt er weer een slachtoffer. De vriendin overhaalt de lokale bevolking om samen te werken: als ze de moorden van vier jaar geleden kunnen oplossen, dan hebben ze ook de huidige moordenaar. Meer is het niet. Het is een idee – er zit een begin in, een midden en een einde.
De volgende stap is die drie delen uit elkaar trekken in kleinere delen. Hoe is de relatie tussen de uitbaatster en de vriendin? Wat is er vier jaar geleden gebeurd? Is er een love interest? Zit die het onderzoek in de weg of net niet? Wordt de vriendin verdacht en waardoor geraakt ze terug vrij? Op welke punten zitten de spannende elementen en wat zijn ze (opgesloten, aangevallen, van de weg gereden, bedreigd, …..)
Stap drie zijn de personages. Meestal heb ik na stap 2 al een goed idee van wie ik allemaal nodig heb. Ik maak een lijst en voor iedereen zoek ik een foto op internet die het best overeen komt met mijn idee van die persoon. Als het belangrijke personen zijn dan zorg ik ook voor een backstory of voor een verleden. Soms gebruik ik dat later ook effectief in het boek, soms is het gewoon voor mij zodat ik me kan inleven in hun leven.
Stap vier is het meeste werk qua voorbereiding. Let op, tot nu toe heb ik nog geen letter van het uiteindelijke boek of verhaal op papier gezet. En dat gebeurt ook nu niet, behalve dan misschien de titels van de hoofdstukken. Ik ga heel het verhaal, met de antwoorden uit stap 2 nu opdelen in hoofdstukken. Voorlopig maak ik me er niet druk om of er veel of weinig in een hoofdstuk gebeurt, belangrijk is dat ik weet waar de scheidingen in het verhaal liggen. Elk hoofdstuk wordt ook nog eens onderverdeeld in scenes en voor elke scene voeg ik een korte beschrijving van wat er gebeurt toe. Als dat klaar is dan stop ik stap drie en vier in mijn favoriete schrijfprogramma (Scrivener) en dan ga ik aan de slag.
Stap vijf is het schrijven van het boek. Ik neem scene na scene onder handen. De tekst moet niet perfect zijn, er kan best een kromme zin in zitten. Dat is op dit moment niet belangrijk. Het belangrijkste is dat in deze fase het verhaal geschreven wordt. Dat de structuur goed zit en dat het verhaal aan elkaar hangt. Zit ik vast met een hoofdstuk, dan ga ik verder met de volgende scene of de scene erna.
Stap zes is de laatste stap voor het aangeboden wordt aan een uitgever. Nu worden alle zinnen opgepoetst en verbeterd tot het ook mooi en vlot leest. Spelfouten worden eruit gehaald, kromme zinnen worden recht gezet, scenes worden aangevuld of er wordt net wat geschrapt. En aan het einde van stap zes hou ik – als het goed is – een manuscript over.
Vergis u niet, het boek is nog niet klaar. Stel dat de uitgever het aanvaard, dan volgen nog een paar rondes redactie. Het gaat nog langs de proeflezers, er moet een flaptekst verzonnen worden. We kiezen nog een mooie cover en ook het binnenwerk moet verzorgd worden. Dit zijn allemaal dingen die ik doe in samenspraak met de uitgever, het is een wisselwerking van ideeën, ervaring en stijfkoppigheid soms 🙂
En als alles goed is gegaan, dan hou je een tijdje later je boek in de hand. Het meest magische moment van het proces. Maar daarover later meer.
