Bookmarked

Ik zal de eerste niet zijn… en ook de laatste niet die op deze dag, 31 december 2020 een stukje schrijf over het afgelopen jaar. We moeten er niet flauw over doen, het was een jaar als geen ander. Voor velen was het een echt k*tjaar, om het nieuwe lievelingswoord van Hans van Aken te gebruiken (ok, daar was het k*tref maar je begrijpt wat ik bedoel). Voor anderen was het zo slecht nog niet. Het bracht soms nieuwe kansen en opportuniteiten want ja, ook dat was 2020.

Ik woon in een klein dorp, twee straten en een kerk groot en hier heerst nog echt een dorpsmentaliteit. Toen in maart de wereld veranderde van een ongekende mogelijkheden naar bubbels, dacht iedereen dat het maar voor even zou zijn. We zouden dit varkentje wel es even wassen en tegen de zomer konden we allemaal eens goed lachen met mondmaskers en anderhalve meters. In ons dorp gaven de scouts het goede voorbeeld, ze stelden hun nieuwe lokalen open voor naaisters die mondmaskers wilden maken. Want hoewel ze verplicht werden kon men ze nergens krijgen. Iedereen die tijd en een naaimachine had, begon maskers in alle mogelijke kleuren en formaten te maken.

De Berenactie werd hier ook zeer goed opgevolgd. Overal zag je beren aan de ramen staan, de kinderen gingen met plezier wandelen om de beren te groeten. Wat ook opvallend was is hoe velen hier solidair waren met de horeca die moest sluiten. Ik denk dat er nog nooit zoveel mensen gebruik maakten van een traiteur op een doordeweekse dag.

Voor mijzelf was 2020 een prachtjaar, en ik besef zeer goed dat het heel egoïstisch klinkt. Maar in 2020 kon ik dankzij Uitgeverij Hamley Books mijn grote droom waarmaken: mijn eigen boek uitgeven via een reguliere uitgeverij. Ravenburcht werd zeer goed onthaald en kreeg lovende kritieken, het zette me aan om verder te schrijven, meer te schrijven en om ook andere dingen te schrijven. Ook op werkvlak had ik niet te klagen. Het bedrijf waarvoor ik halftijds als consultant aan de slag ben heeft niet moeten inbinden. Het enige wat ik wel miste was het contact met de collega’s, maar daarvoor hadden we de regelmatige “teams” meetings. Ik heb ook het grote geluk gehad dat binnen mijn vrienden- en familiekring niemand zwaar getroffen werd door het virus, ik ben dus bevoorrecht en dat besef ik heel goed.

Het ziet er naar uit dat 2021 een kanteljaar zal worden. Tot met Pasen zullen we nog goed moeten oppassen want het beestje is nog niet verslagen. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat we de veldslag zullen winnen en dat we tegen de helft van het jaar weer min of meer kunnen overgaan naar een normale samenleving. Of het helemaal wordt zoals vroeger betwijfel ik. Mensen hebben namelijk andere manieren gevonden om iets te doen. Thuiswerken bijvoorbeeld wordt nu niet meer stiefmoederlijk behandeld. Thuisscholing zal weer verdwijnen, maar misschien dat het wel een oplossing is voor kinderen die langdurig ziek zijn. En we zullen ook geleerd hebben dat we hier in het Westen niet immuun zijn voor gekke beestjes die we tot nu toe alleen toeschreven aan Afrika of Azië.

Ik kijk vol vertrouwen uit naar 2021 en ben vast van plan om er een schitterend jaar van te maken. Er komt sowieso al een nieuw boek aan in augustus en misschien schrijf ik nog een paar kortverhaaltjes die jullie gratis kunnen downloaden en lezen.